Kankerkroniek #9 Herstellen voor borstkankerdummies

Na het ontslag van de verpleegafdeling liep ik toch nog wat wiebelig het ziekenhuis uit. Eenmaal thuis wilde ik heel graag deze dag van mij af spoelen. Alleen voor het idee natuurlijk, want juist het meest aangeraakte, bewerkte en ingepakte deel mocht nog even niet nat worden. Klein detail en helemaal niet erg. Ik hoopte op een rustige nacht al zat ik meer rechtop in bed dan dat ik lag.

Herstellen voor borstkankerdummies

In het verleden ben ik wel eens geopereerd en dat vond ik dan ook spannend. Herstellen ging in die gevallen vrij eenvoudig. Na deze ingrepen waren de aanvankelijke problemen meteen opgelost en de spanning was daarmee ook gelijk voorbij.

Het voelt nu anders merkte ik al snel. De operatie zorgde ook nu voor een soort quick fix, de tumor werd immers geheel verwijderd. Maar als kankerpatiënt weet je dat dat je hierna meestal niet meteen klaar bent met de behandeling. Het herstel na de operatie betekent vaak de opmaat naar de volgende stap in het traject.

Het kost me geen moeite om te kijken naar de littekens met de hechtingen die nog moeten oplossen. Ik zie heel duidelijk dat de chirurg zijn uiterste best heeft gedaan om mijn borst zo goed mogelijk in tact te houden, wat ik enorm waardeer. De cosmetiek is heel belangrijk, maar nu het allemaal nog zo vers is, kijk ik vooral uit naar de nacontrole die gepland staat twee weken na de operatie. Om te horen of alles volgens plan is verlopen en wat dit betekent voor het vervolg van de behandeling.

Goed nieuws!

De dag van de nacontrole is daar en het wordt een mooie. De uitslag is goed en dit hoor ik al nog voor we goed en wel hebben plaatsgenomen in de spreekkamer. 'Ik houd je niet langer in spanning hoor' zegt de chirurg enthousiast. 'De operatie is goed verlopen. De weggenomen lymfeklier is schoon en de tumor is volledig verwijderd, de snijranden zijn ook schoon.' Ik hoor dat de radiotherapie wordt gepland en dat dit vijf sessies zullen zijn. Na dit goede bericht worden de littekens bekeken en de borst bevoeld. Er zit nog een behoorlijk seroom, een harde massa gevuld met vocht. Het zal een aantal weken duren voor dit is weggetrokken en opgelost door mijn lichaam. Dit hoort erbij en is niet iets waarover ik mij zorgen hoef te maken.

Nu de twee weken voorbij zijn waarin ik weinig kracht mocht gebruiken met mijn linkerarm (lees: til maximaal een literpak melk) probeer ik weer wat te bewegen. Ik ga een stukje fietsen en dat valt nog niet mee, het is verdomd pijnlijk. Elk randje, kuiltje of een iets opwippende tegel die ik tegenkom zorgt voor heftige pijnscheuten. Misschien moet ik hier toch nog iets langer mee wachten besluit ik.

Bloemen, berichten, bezoek

Sinds de dag van de diagnose leef ik, leven we, af en aan in een gekke, soms rustige en soms wilde roes. Gelukkig hoef ik het niet alleen te doen en ik kan mij onderdompelen in de enorme hoeveelheid liefde, zorgzaamheid en medeleven van mijn geliefden, vrienden, familie en collega's. Alle berichten, bloemen, cadeautjes en bezoeken doen me zo ontzettend goed dat ik zeker weet dat het helpt in het herstelproces en de nieuwe fase in de behandeling. Dank jullie wel!