Kankerkroniek #13 De spelbreker

Het idee was om in deze kroniek te schrijven over de periode na de bestralingen. Hoe ik weken lang onder een dekentje op de bank kroop. Dat ik serie na serie bingde en hoe ik voor sommige series nieuwe abonnementen afsloot bij verschillende streamingsdiensten. Dat dit best heel lekker was; thuis, warm en vertrouwd. Dat niets hoefde en ik alleen werkte aan herstel. Dat de bijwerkingen en pijnklachten mild waren en ik vooral moe was. En dat het hierdoor leek dat de straling het werk deed waarvoor het was ingezet.

Een maand later ging ik weer wat werken en het idee was dat het snel meer zou worden. Ik had (en heb) er heel veel zin in. Helaas (en kutterdekut) wordt het scenario toch iets anders.

Buikpijn

Een stukje terug in de tijd. In september 2023, een week voor de borstsparende operatie en op vakantie in Frankrijk, kreeg ik een heftige buikpijnaanval. Ik zocht er niets achter want ik had in het verleden ook wel eens buikpijn. Immers: darmen zijn lang, er kunnen wel eens kreukels zijn (ofzo), je kunt ook wel eens iets minder goed reageren op genuttigd voedsel, of nouja. Dat dus.

Niet heel regelmatig, maar wel wat vaker kwamen de buikpijnaanvallen terug en in december was mijn Peter het zat, hij belde de huisarts voor mij. Ik vond daar iets van natuurlijk, ik zat nog middenin het borstkankerproces en kon niet goed buiten die kaders denken. We doen één ding tegelijk vond ik. Toch liet ik vlak voor kerst een echo maken van mijn buik, waar niets uit kwam. De aangevraagde coloscopie van afgelopen maandag (5 feb) gaf wel meteen duidelijkheid. Ik heb opnieuw kanker, dit keer in mijn dikke darm. Deze spelbreker zet mijn en onze wereld weer enorm op zijn kop.

Aankomende week volgen nieuwe onderzoeken en een plan.