Kankerkroniek #10 Nieuwe ronde, nieuwe afspraken én inzichten

De eerstvolgende afspraak is die bij de afdeling Klinische genetica, dat al een tijdje op het programma stond. Tijdens de anamnese op de mammapoli, toen op 20 juli, spraken we al af dat het een goed idee was om opnieuw een erfelijkheidsonderzoek te laten doen, omdat het toch al negen jaar geleden was dat mijn moeder haar diagnose kreeg en zij ook haar DNA liet testen. De uitslag was toen dat er geen sprake was van genmutatie, maar voortschrijdende inzichten kunnen anno nu zomaar andere resultaten geven.

Hoe ver valt een appel van de boom?

Ik heb vooraf wat huiswerk gekregen en vul, met wat hulp, de geboortejaartallen en hier en daar de sterfdata van familieleden in, inclusief de eventuele kankerdiagnoses. Hiermee wordt een stamboompje gemaakt en kunnen we (of nouja, 'zij van klinische genetica') gericht op zoek gaan naar eventuele genetische afwijkingen en kijken we hoever de appels in onze families van de boom vallen.

Na het doornemen van de stamboom wordt, na toestemming, weefselmateriaal opgevraagd van mijn moeder en van een van mijn ooms dat van invloed zou kunnen zijn op de uitkomst van het onderzoek. Ik laat een paar buisjes bloed afnemen en weet dat er over een maand of twee meer duidelijkheid komt.

Radiotherapie: vijf of vijftien?

'Alleen nog vijf bestralingen en dan ben ik klaar!' riep ik steeds tegen iedereen die het wilde horen na de fijne uitkomst van de operatie. Ik liet het klinken alsof het niets is en eerlijk gezegd had ik gewoon geen idee. Het was een goed plan vond ik, want het vooruitzicht dat dit de laatste stap zou zijn in dit traject maakte dat het leek als een snelle afronding van het stomme gedoe. Kanker is namelijk kut en ik ben er wel klaar mee. Ik wil het niet meer hebben.

Bij de eerste afspraak met de radiotherapeut-oncoloog werd het duidelijk dat het toch wel iets meer is dan 'een dingetje', dat bestralen. Begrijp me goed, ik weet dat het niet zomaar iets is, het is meer mijn eerdere naïviteit dat ervoor zorgde dat ik dacht dat we ook dit wel even zouden schaffen. Vijf sessies leken in mijn ogen een light versie, weinig behandelingen met een lage dosis. Dit klopte niet helemaal bleek tijdens dit gesprek.

Ja, er stonden vijf bestralingen gepland, mits het seroom in mijn borst verder zou afnemen. Anders werden het vijftien sessies met per keer een lagere dosis. Vijf of vijftien betekent dus dezelfde hoeveelheid. De volle laag dus.

Na overleg tussen radiotherapeut-oncoloog, oncologisch chirurg en patholoog bleek dat een deel van een snijrand toch niet ruim genoeg is. Hierdoor kiezen we voor het bestralen van de hele borst in plaats van alleen het aangedane deel. Dit kan of gaat wat betekenen voor de bijwerkingen, vroeg of later. De volgende afspraak op de afdeling radiotherapie is om te leren wat er komen gaat, ik krijg dan mijn eerste tatoeage ooit en we gaan een beetje snorkelen.