Kankerkroniek #1 How can I make this about me?

Bijna een jaar geleden werd ik 50. Ik kreeg een superleuk feest in onze nieuwe tuin van het huis waar we sinds paar maanden woonden. Peter (mijn toen nog verkering) en ik pakten vlak erna ons vakantiekratje in en vertrokken voor een paar weken relaxen op een camping in Zuid-Frankrijk. Mijn mamma lag op dat moment slecht in het ziekenhuis, het einde van acht jaar kanker en haar leven kwam in zicht, maar dat wisten we op dat moment nog niet heel goed. Plotseling toch overleed ze en ik kwam heel snel naar huis. Haar kanker (bron in de eileider) bleek niet erfelijk, dat was destijds toen we het lieten testen in het AVL heel mooi en ik maakte mij geen zorgen.

Ben ik een hypochonder?

Toch voelde ik rondom mijn 50ste verjaardag bijna blijdschap dat de uitnodiging zou komen voor het bevolkingsonderzoek borstkanker (bob). Ik had een gevoel in mijn linkerborst dat ik niet goed kon omschrijven, dus ik ging er niet mee naar mijn (heel fijne en fantastische) huisarts. Want wat had ik moeten zeggen dan? Het tintelt een beetje, het brandt soms en het voelt onbestendig? Leek ik niet een hypochonder daardoor?

Napels zien en dan... het bob

Ondertussen planden de verkering en ik onze bruiloft, 23 juni 2023 stond inmiddels vast. De uitnodiging voor het bob kwam laat in het voorjaar en ik wilde het echt niet laten uitvoeren voor de bruiloft. Eenmaal terug van onze huwelijksreis, een week op Capri en in Napels, lag de herinnering van de uitnodiging op de deurmat en ik plande de scan voor 12 juli. Kort erna belde mijn huisarts met het bericht dat er reden was voor verder onderzoek. Ik koos ervoor om het te laten uitvoeren op de mammapolikliniek in het LUMC. Donderdag 20 juli werd d-day en nu is het toch vastgesteld. Ik heb borstkanker!